Tytuł najnowszej książki poetyckiej Krzysztofa Niewrzędy nie jest oczywiście przypadkowy. Ale nie wszystkie wiersze, które znalazły się w tomie „lockdown” zostały napisane po ogłoszeniu pandemii. Trzy z nich to teksty do kompozycji z albumu „Za linią horyzontu” grupy SBB wydanego w 2016 roku. A wiele z pozostałych publikowano w pismach literackich w drugiej dekadzie obecnego stulecia. Choćby wiersz „po ciszy przed burzą”, który okazał się wręcz profetyczny. W tym zbiorze znajduje się jednak więcej utworów wskazujących na zdolność poety do społecznych a nawet geopolitycznych analiz oraz przewidywania wstrząsających zdarzeń, co już przed laty dostrzegła w pewnym sensie profesor Inga Iwasiów, recenzując tom „popołudnie”: „Autora cenię za głębokie przekonanie, że poezja nie jest tylko sprawą osobistą, tym mniej sprawą formalną. Niewrzędzie o coś chodzi, coś go gniewa, coś zastanawia”. Świadczy o tym zwłaszcza „lockdown”.
Zamieszczone w nim liryki układają się w opowieść o rozpadzie znanego nam świata. Jej zwieńczeniem jest cykl „wiersze kosmiczne”. Powstał on podczas współpracy Niewrzędy z fizykiem jądrowym, profesorem Adamem Majem w ramach projektu „Creation of Elements”, czego efektem jest między innymi spektakl multimedialny „Na styku dwóch nieskończoności”, do którego muzykę skomponował Józef Skrzek. Zarówno wykorzystane w nim „wiersze kosmiczne”, jak i wiele pozostałych utworów z tomu „lockdown”, pod względem formalnym są kontynuacją tego, co autor zaprezentował w swojej powieści poetyckiej „Second life”. Profesor Krzysztof Uniłowski uznał ją za „lekcję wolności”, a profesor Jacek Łukasiewicz za „gwałtowny, ekspresyjny, hiphopowy, a jednocześnie całkiem poważnie sięgający do Wielkiej improwizacji i Fausta poemat Niewrzędy”. Swoistą kontynuacją „Second life” jest właśnie „lockdown”.
Książka współfinansowana ze środków miasta Szczecin
